ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΥ
Τίτλος: Η Θεσσαλονίκη των εφημερίδων
Συγγραφέας: Γιώργος Αναστασιάδης
Έκδοση: University Studio Press (1994)
ISBN: 960-12-0431-8
Τιμή: Περίπου €13
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Στις γιορτές των Χριστουγέννων συνήθως ο κόσμος αγοράζει νέες κυκλοφορίες, οι οποίες είναι πάμπολλες και την φετινή χρονιά. Αυτή ήταν και η δική μου πρόθεση, αλλά βρήκα όλως τυχαίως το βιβλίο της σημερινής ανάρτησης και ξεκίνησα τις εορταστικές μου αναγνώσεις με αυτό. Το υπογράφει ο Γιώργος Αναστασιάδης, κυκλοφόρησε πριν περίπου 30 χρόνια και ήταν το πρώτο βιβλίο της σειράς «Ιστορία και Πολιτισμός» που είχε βγει από τις εκδόσεις «Έκφραση» οι οποίες φαντάζομαι μετεξελίχθηκαν σε University Studio Press. Θέμα του βιβλίου η άντληση ιστορικών στοιχείων για την σύγχρονη Θεσσαλονίκη μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων της πόλης.
Η έκδοση είναι απλή και λιτή, τυπική της σειράς αυτής. Υπάρχουν κάποιες φωτογραφίες ασπρόμαυρες, κυρίως στο τέλος του βιβλίου και μετά από κάποια κεφάλαια. Ευανάγνωστο κείμενο, σε κάποιες σελίδες υπάρχουν σημειώσεις. Το προλογικό σημείωμα είναι του Ιωάννη Χασιώτη. Συνολικά μια αξιοπρεπέστατη δουλειά.
Το βιβλίο ξεκινάει με ένα κείμενο του Ευάγγελου Παπανούτσου σχετικά με τις παλαιές εφημερίδες και την σημασία της μελέτης αυτών. Δίνει ουσιαστικά απάντηση στο γιατί γράφτηκε το βιβλίο. Το άρθρο είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Το Βήμα» στις 13 Ιουλίου του 1950. Αν και επιλέχτηκε να μπει φωτογραφία του κειμένου και ίσως δυσκολευτείτε να το διαβάσετε, αξίζει τον κόπο, ίσως σας κάνει να πάτε μια βόλτα προς την Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη και στο υπόγειό της να περάσετε κάποιες ώρες ψάχνοντας στο αρχείο των εφημερίδων. Μετά από αυτό το κείμενο πάντως υπάρχουν συνολικά άλλα 9 κεφάλαια (δεν είναι αριθμημένα) τα οποία ακολουθούν κάπως μια χρονολογική σειρά και στα οποία θα ρίξουμε μια σύντομη ματιά και θα πούμε δυο λόγια για αυτά
Το πρώτο κεφάλαιο έχει τίτλο «Ο Τύπος ως πηγή της Ιστορίας: Η εμπειρία από την έρευνα στις εφημερίδες της Θεσσαλονίκης». Το κείμενο το έχουμε δει και σε ένα άλλο βιβλίο που είχε θέμα τις εφημερίδες και την πόλη μας. Ουσιαστικά εδώ ο Αναστασιάδης γράφει για το πώς θα πρέπει να προσεγγίζουμε τις εφημερίδες αν θέλουμε να βρούμε αξιόπιστα στοιχεία για το παρελθόν, τι αξίζει να προσέχουμε και τι βαρύτητα έχει κάθε κομμάτι των έντυπων μέσων.
Το δεύτερο κεφάλαιο έχει τίτλο «Η πολιτική ιστορία των εφημερίδων της πόλης – Μετά το 1912». Είναι το πιο εκτενές του βιβλίου. Εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο στο οποίο βλέπουμε πώς οι πολιτικές εξελίξεις στην Θεσσαλονίκη και στην Ελλάδα επηρέασαν την λειτουργία των εφημερίδων της πόλης, από το 1912 έως και το 1974. Στο τέλος δίνονται περιληπτικά κάποια ιστορικά στοιχεία για τις σπουδαιότερες ελληνικές εφημερίδες η οποίες είχαν κάποια πολυετή κυκλοφορία.
Το τρίτο κεφάλαιο έχει τίτλο «Ραδιόφωνο και τηλεόραση στην Θεσσαλονίκη». Η πόλη είχε την πρωτοπορία και στα δύο μέσα, καθώς εδώ είχε λειτουργήσει ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός στην Ελλάδα, το «Ράδιο Τσιγγιρίδης» (μπορείτε να διαβάσετε πολλά πράγματα για αυτόν σε δύο βιβλία, ένα της Όλγας Πλέχοβα και ένα του Νέστορα Τυροβούζη). Η δε πρώτη εκπομπή τηλεοπτικού σήματος έγινε κατά της διάρκεια της ΔΕΘ το 1960.
Το τέταρτο κεφάλαιο έχει τίτλο «Αναζητώντας την χαμένη αίσθηση και αίθουσα κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του ’30». Πολύ ενδιαφέρον κομμάτι του βιβλίου, αντλούμε πληροφορίες μέσα από τις στήλες των εφημερίδων του Μεσοπολέμου για την κίνηση στους κινηματογράφους της Θεσσαλονίκης εκείνης της περιόδου.
Το πέμπτο κεφάλαιο έχει τίτλο «Η Θεσσαλονίκη του 1912-13 μέσα από την εφημερίδα «Νέα Αλήθεια»». Σύντομο κείμενο το οποίο μιλάει για το πώς παρουσιάστηκαν εκείνες οι μέρες της απελευθέρωσης της πόλης και των Βαλκανικών Πολέμων μέσα από τις σελίδες της Νέας Αλήθειας, της μίας από τις τρεις ελληνικές εφημερίδες που κυκλοφορούσαν τότε στην Θεσσαλονίκη.
Το έκτο κεφάλαιο έχει τίτλο «Η Θεσσαλονίκη του 1916-17 και ο Ελευθέριος Βενιζέλος». Ενδιαφέρον κεφάλαιο στο οποίο βλέπουμε πώς είδαν οι εφημερίδες της Θεσσαλονίκης τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου, με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα συμμαχικά στρατεύματα στην πόλη και κυρίως την δημιουργία της Προσωρινής Κυβερνήσεως του Ελευθερίου Βενιζέλου και το Κίνημα της Εθνικής Αμύνης.
Το έβδομο κεφάλαιο έχει τίτλο «Ανιχνεύοντας στην «Εφημερίδα των Βαλκανίων» τις συνθήκες επιβίωσης και ενσωμάτωσης των προσφύγων στη Θεσσαλονίκη του 1922-24″. Από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια του βιβλίου με αναφορές σε μια από τις σημαντικότερες εφημερίδες που κυκλοφόρησαν στην πόλη από το 1912 και έπειτα. Η ΕτΒ είχε σταθεί από την αρχή στο πλευρό των προσφύγων, στα προβλήματα που αντιμετώπιζαν, με ρεπορτάζ από τις γειτονιές που είχαν στοιβαχτεί. Ένα από τα κομμάτια του βιβλίου στο οποίο στάθηκα προσωπικά περισσότερο από τα άλλα.
Το όγδοο κεφάλαιο έχει τίτλο «Το ελληνικό έπος του ’40 στις σελίδες της «Μακεδονίας»». Πολύ μικρό κείμενο, είχε δημοσιευθεί αρχικά σε έναν κατάλογο μίας έκθεσης. Πρόκειται για μια σύντομη παρουσίαση της αρθογραφίας και του πώς παρουσιάστηκε ο ελληνο-ιταλικός πόλεμος από την ιστορικότερη εφημερίδα της πόλης μας.
Το ένατο και τελευταίο κεφάλαιο έχει τίτλο «Θεσσαλονίκη 1945: Η εφημερίδα «Δημοκρατία», όψεις μιας ταραγμένης πολιτικής φάσης». Το δεύτερο κεφάλαιο στο οποίο στάθηκα πάρα πολύ. Η «Δημοκρατία» κυκλοφόρησε για λίγους μήνες το 1945, μέσα σε πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες, ήταν μια φωνή που προσπαθούσε να αποτρέψει (φαντάζομαι) τον Εμφύλιο Πόλεμο ο οποίος ερχόταν με φόρα για να αποτελειώσει την κατεστραμμένη από την Κατοχή χώρα. Οι συντάκτες της είχαν το θάρρος της γνώμης και την εξέφραζαν παρά τις επιθέσεις που είχε δεχτεί η εφημερίδα.
Προσωπικά το βιβλίο μου άρεσε πολύ. Τόσο για ουσιαστικούς λόγους (το υλικό του βιβλίου δηλαδή), όσο και για το ότι είναι ένα βιβλίο του Γιώργου Αναστασιάδη ο οποίος έφυγε από την ζωή πρόπερσι και ο οποίος είχε προσπαθήσει να γράψει και να μιλήσει και να αναδείξει τα στοιχεία της σύγχρονης ιστορίας της Θεσσαλονίκης μέσα από την μελέτη των εφημερίδων και τον λογοτεχνών. Η σειρά δε «Ιστορία και Πολιτισμός» μας προσέφερε κάποια εξαιρετικά βιβλία.