ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΥ
Τίτλος: Οι σφαίρες θα’χουν τ’όνομά σου αγαπημένη
Συγγραφέας: Γιάννης Τσιτσίμης
Έκδοση: Το τραμ (2000)
ISBN: –
Τιμή: Περίπου €10
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Η σημερινή ανάρτηση αφορά ένα βιβλίο περιπέτειας και μυστηρίου, θεματολογία σπάνια για βιβλία, που έχουν να κάνουν ως έναν βαθμό με την πόλη μας. Μας έρχεται από το 2000 και από τις εκδόσεις «Το τραμ», που έχουν συνδέσει το όνομά τους με μια σπουδαία λογοτεχνική μορφή της πόλης μας, τον Γιώργο Κάτο. Συγγραφέας του ο Γιάννης Τσιτσίμης και αυτό είναι το πρώτο του έργο, που παρουσιάζεται από τη Vivlioniki.
Η έκδοση είναι μέτρια προς κακή. Κεραμιδί χάρτινο εξώφυλλο, πολλά ορθογραφικά λάθη, σαν να μην κοίταξε κανείς το πρωτότυπο και έτσι όπως έστειλε το γραπτό ο συγγραφέας, έτσι τυπώθηκε. Πυκνογραμμένο κείμενο, ίσως άξιζε μία καλύτερη έκδοση. Από την άλλη βέβαια, το γεγονός ότι κυκλοφόρησε από «Το τραμ» το κάνει σημαντικό.
Η υπόθεση έχει να κάνει με την προσπάθεια μίας ομάδας να βρει ένα αρχαίο σκήπτρο, το οποίο είχαν αφήσει κατά την υποχώρησή τους οι Πέρσες μέσα σε κάποιο ορυχείο στο όρος Παγγαίο. Πρωταγωνιστής του βιβλίου ο Τζόνυ Μπ., δημοσιογράφος free lancer με μάλλον αποτυχημένη καριέρα, μπλέκεται ένα μοιραίο βράδυ σε μια συμμορία αρχαιοκαπήλων. Φυσικά στο έργο υπάρχει η μοιραία γυναίκα, όμορφη, σέξι, ικανή για τα πάντα, η Μαριτίνα. Αυτή κινεί ως έναν βαθμό τα νήματα και αποτελεί καταλύτη για πολλές εξελίξεις.
Όπως είπαμε και πριν, το βιβλίο έχει να κάνει με περιπέτεια και μυστήριο. Στον πρώτο τομέα υπάρχει μπόλικη βία στο έργο, σκηνές κινηματογραφικές, που κάπως θα θύμιζαν (σε λογικά πάντα πλαίσια…) σκηνές του Kill Bill του Ταραντίνο. Στον δεύτερο τομέα η υπόθεση μας ταξιδεύει χρονικά σε διάφορες στιγμές της ιστορίας, από τους Περσικούς Πολέμους έως τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Εμφύλιο και φυσικά το σήμερα. Δεν υπάρχουν γρίφοι, αλλά η υπόθεση ξετυλίγεται σιγά σιγά και συνεχώς μαθαίνουμε νέα στοιχεία.
Στο κείμενο κυριαρχεί η αφήγηση, οι διάλογοι είναι καλούτσικα δουλεμένοι και δίδεται ως ένα αρκετά ικανοποιητικό βαθμό το περιβάλλον, που θέλει ο συγγραφέας. Για μυθιστόρημα οι χαρακτήρες όπως περιγράφονται είναι ικανοποιητικοί, ίσως περισσότερο θα ταίριαζαν για μία αμερικάνικη πόλη, παρά για τη Θεσσαλονίκη, αλλά αυτό δεν έχει στην τελική και τόση σημασία. Η περιγραφή του Berlin, του γνωστού μπαρ στη Χρυσοστόμου Σμύρνης είναι ίσως λίγο ακραία, αλλά όπως είπαμε και πριν, μιλάμε για μυθιστόρημα. Ο Τσιτσίμης χρησιμοποιεί ένα λογοτεχνικό εργαλείο, την παρουσίαση των πρωταγωνιστών στον αναγνώστη με τη μορφή ομολογίας. Το τέλος είναι καθαρά βγαλμένο από αμερικάνικη ταινία.
Νομίζω πως ο Τσιτσίμης έχει στο νου του περισσότερο το σινεμά, παρά το βιβλίο, πιστεύω δηλαδή πως ήθελε μάλλον να γράψει σενάριο ταινίας, παρά πεζογράφημα. Υπάρχει σε πολλά σημεία η ζωντάνια του κινηματογράφου, αλλά επίσης σε σημεία η υπόθεση χωλαίνει και κάνει κοιλιά η αφήγηση. Η ακραία βία, το μπόλικο σεξ, η αθυροστομία και τα ακραία συναισθήματα φτιάχνουν ένα περιβάλλον «ταραντινικό».
Η Θεσσαλονίκη στο βιβλίο είναι μία πόλη σκοτεινή, όπου το έγκλημα παραφυλάει σε κάθε γωνιά της, στα μπαρ της, στο λιμάνι, στις γειτονιές και στο κέντρο της. Υπάρχουν κάποιες τοπογραφικές αναφορές, αν και ποιο σπουδαίες βρίσκω αυτές για το Berlin.
Δεν μπορώ να πω ότι το βιβλίο με απογοήτευσε πλήρως, αλλά ούτε το ευχαριστήθηκα. Σαν ιδέα είναι πρωτότυπη και ο Τσιτσίμης καταπιάνεται με ένα είδος λογοτεχνίας, που δεν έχει ιδιαίτερη πέραση μεταξύ των Ελλήνων συγγραφέων. Υπάρχουν σημεία, που με κρατούσε σε αγωνία και κάποια άλλα, που μου φάνηκαν παγερά αδιάφορα. Δεν θα κάτσω να κρίνω για την αληθοφάνεια του κειμένου, μυθιστόρημα άλλωστε γράφει ο συγγραφέας. Ίσως να με επηρέασε η προχειρότητα της έκδοσης, ίσως ότι το βιβλίο «αμερικανοφέρνει» σε κάποια σημεία. Αξίζει πιστεύω την προσοχή σας, ειδικά αν σας αρέσουν τα βιβλία με μπόλικη βία και σεξ. Πιστεύω ότι δεν αξίζει πάντως τα €10.
Vivlioniki 