ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΥ
Τίτλος: Οδοιπορικό Θεσσαλονίκης – Περπάτημα στην πόλη αλλιώς
Συγγραφέας: Σάκης Σερέφας
Έκδοση: Μεταίχμιο (2021)
ISBN: 978-618-03-2373-3
Τιμή: Περίπου €16
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Νέα κυκλοφορία το θέμα της σημερινής ανάρτησης και μάλιστα από έναν συγγραφέα ο οποίος έχει αφιερώσει δεκάδες έργα του στην Θεσσαλονίκη, είτε μέσα από θεατρικά έργα, παιδικά βιβλία, ποιήματα, μελέτες και μυθιστορήματα (αν θέλετε να ρίξετε μια ματιά στα βιβλία του Σερέφα που έχουν παρουσιαστεί στη Vivlioniki μπορεί να πατήσει εδώ). Ο Σάκης Σερέφας μας καλεί σε ένα οδοιπορικό στην πόλη διαφορετικό από αυτά των τουριστικών γραφείων ή των αποστειρωμένων ξεναγήσεων.
Η έκδοση είναι απλή και λιτή. Μου άρεσε το εξώφυλλο, τόσο στην όψη, όσο και στην αφή (δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω, δεν είναι ακριβώς γκοφρέ, κάπως σαν ανάγλυφο). Ευανάγνωστο κείμενο, συνοδεύεται σε κάποια σημεία από φωτογραφίες του Πάνου Νικολετάτου. Μια αξιοπρεπής έκδοση.
Ο Σερέφας έχει έναν δικό του τρόπο, μοναδικό, στις αφηγήσεις και στις περιγραφές. Χωρίς να είμαι κριτικός και ίσως να κάνω λάθος στη χρήση του όρου, τα κείμενά του έχουν έναν σουρεαλιστικό δυναμισμό και μια ζωντάνια ιδιαίτερα έντονη. Όποιος έχει διαβάσει το «Έξω χιονίζει» του Σερέφα νομίζω ότι μπορεί να καταλάβει τι εννοώ. Η ιστορία των επιστημόνων παντρεύεται με την αφηγηματική μαεστρία του συγγραφέα και οι σελίδες των παλαιών εφημερίδων με τις μικρές ειδήσεις των μονόστηλων βρίσκουν πάτημα στη φαντασία του λογοτέχνη. Και όλα αυτά δημιουργούν ένα βιβλίο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως οδηγός πόλης και για συντομία θα το λέμε στο εξής «Οδοιπορικό».
Από τον πρόλογο ο Σερέφας καλεί τον αναγνώστη του να βγει έξω, στους δρόμους της πόλης και να αρχίσει να παρατηρεί τα πάντα γύρω του. Όχι μόνο αυτά που είναι γνωστά και καταγεγραμμένα, αλλά τα μικρά και ασήμαντα ίσως. Τα μαγαζιά, τους περαστικούς, όλες τις εικόνες τις καθημερινές, γιατί αυτές είναι στο επίκεντρο των κειμένων του. Δεν θα σου μιλήσει για παράδειγμα για το πότε χτίστηκε η Αψίδα του Γαλερίου (Καμάρα) και από ποιον (μπορεί να το αναφέρει, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα του), αλλά θα σου πει για τον τόπο που δίνουν ραντεβού τα φοιτητόπουλα, για το μέρος που συγκεντρώνονται οι ομάδες αντιεξουσιαστών και την ατέλειωτη περατζάδα κάτω από αυτήν καθώς και τις προσωπικές του μνήμες και εμπειρίες (βλέπε στα κείμενα με τίτλο «Να πάψω να περνάω από την Καμάρα;» και «Αφίσες στην Καμάρα»). Με αυτή τη λογική ο Σερέφας γράφει 56 (αν τα μέτρησα σωστά) κείμενα για διάφορα σημεία και μέρη της πόλης. Κυρίως κινείται στο κέντρο της πόλης, με μόνες εξαιρέσεις μία μετακίνησή του δυτικά προς το στρατόπεδο του Παύλου Μελά, μία ανατολικά προς το σημείο που δολοφονήθηκε ο Γεώργιος Α’ (αν και κάνει ένα λάθος, καθώς η «Στάση Γεωργίου» που αναφέρει είναι πιο ανατολικά και δεν έχει σχέση με τη δολοφονία του Γεωργίου Α’) και κάποιες προς την Άνω Πόλη και το Γεντί Κουλέ. Υπάρχει μία «ομαδοποίηση» των κειμένων (πχ τα δύο κείμενα για την Καμάρα είναι μαζί, το ίδιο και τα δύο κείμενα για τον πεζόδρομο της Ικτίνου και τον Ναό της Αγίας Σοφίας), αλλά δεν ακολουθείται κάποια σειρά στον χάρτη. Ο αναγνώστης αφού διαβάσει τα κείμενα, θα επιλέξει αυτά που τον ενδιαφέρουν, θα σχεδιάσει τη διαδρομή που θα ακολουθήσει, θα πάρει το βιβλίο μαζί του και ελαφριά παπούτσια και θα βγει να γνωρίσει την πόλη του!
Τα κείμενα είναι σύντομα και ανεξάρτητα μεταξύ τους και διαβάζονται εύκολα και γρήγορα. Στο τέλος πολλών από αυτά υπάρχουν σημειώσεις και κάποιες βιβλιογραφικές πηγές. Όπως είπα και πριν, θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το βιβλίο και ως ένα είδος οδηγού πόλης, αφού δίνει υλικό για περιήγηση στη Θεσσαλονίκη. Ο αναγνώστης θα χρησιμοποιήσει το υλικό του βιβλίου ως δείγμα και θα βρει την αφορμή είτε να διαβάσει περισσότερα πράγματα για αυτά τα μέρη ή να κάνει τη δική του καταγραφή, σύμφωνα με τις οδηγίες στον πρόλογο.
Προσωπικά το βιβλίο μου άρεσε πολύ και το διάβασα πολύ ευχάριστα. Και τώρα που φτιάχνει ο καιρός μάλλον θα το χρησιμοποιήσω για κάποια εξόρμησή μου στην πόλη. Ο Σερέφας μας προσφέρει άλλο ένα έργο για τον τόπο που τόσο πολύ αγαπάει, όχι με μια στείρα τοπικιστική διάθεση (πχ στο «Λαός και παραλία» απομυθοποιεί τις υπερβολές που ακούμε ή διαβάζουμε πολλές φορές για τη σχέση των Θεσσαλονικέων με τη θάλασσα) αλλά με το μεράκι και το σεβασμό που πρέπει να έχει κάποιος για τον τόπο που ζει.